Filmy surrealizm, plaża, satyra

W ciągu jednego dnia dzieją się nieoczekiwane wydarzenia: chłopiec wzbogaca swoich rodziców, gdy znajduje ukryty i zakazany skarb. Dwóch kapłanów zamyka swój kościół z powodu braku parafian i wystawia świętych na licytację. Bankier ma halucynacje słuchowe, a minister ma halucynacje wzrokowe. Elegancka kobieta organizuje przyjęcie czerwonych sukienek. Generał handluje bronią, a jego żona dziełami sztuki, podczas gdy inni buntują się, by naprawić niesprawiedliwość świata.

Adaś Miarczyński – lat 44 nie ma szczęścia w życiu. Strudzony, boi się nawet otworzyć oczy po przebudzeniu. Denerwują go sąsiedzi, psy załatwiające swoje potrzeby gdzie popadnie, odgłosy robót ulicznych. Spotkania z matką, synem a tym bardziej z byłą żona przysparzają mu tylko dodatkowych stresów. Jest sam. W codziennym życiu wiernie towarzyszą mu tylko komiczne rytuały i przyzwyczajenia. Dręczony obsesjami stoi na skraju załamania nerwowego. Postanawia przełamać schemat dnia codziennego – wyrusza nad morze. Pojawia się nadzieja na zregenerowanie strapionego umysłu…

Severine, młodą i piękną żonę wziętego lekarza, nawiedzają koszmary i sadomasochistyczne sny. Przypadkowo dowiaduje się o kobiecie z towarzystwa odwiedzającej dom publiczny. Od tej chwili, nie bez początkowych wahań, bohaterka jako „Piękność dnia” rozpoczyna podwójne życie. Wplątuje się w dziwny romans prowadzący do tragicznego finału.

Wieczne Miasto nie zmienia się mimo upływu wieków: wciąż istnieje w nim grupa ludzi żyjąca poza społeczeństwem, dla której liczy się tylko zabawa, rozgłos i seks. Pieniądze nie są ważne, ponieważ nie stanowią dla niej problemu. W tym środowisku Rzymskiej bohemy Marcello Rubini, dziennikarz jednego z brukowców i niespełniony pisarz, czuje się jak ryba w wodzie. Opisując ekscesy i skandale z udziałem gwiazd, sam nie unika podobnego życia. Nie jest w stanie dochować wierności narzeczonej, ani tym bardziej odwzajemnić jej uczucia. Targany wciąż nowymi zachciankami: raz próbuje zdobyć amerykańską aktorkę, następnym wierzy w miłość do jednej z kochanek, czy też jest biernym obserwatorem sfingowanego objawienia Matki Boskiej. Takie "słodkie życie" prowadzi go do stopniowego oddalania się od prawdziwego życia - kontakty z ojcem, lub z coraz rzadziej widywanym przyjacielem są tego doskonałym przykładem.

Wypalony reżyser filmowy, nie ma już weny aby nakręcić kolejny film. Ucieka w świat fantazji przed przytłaczającym go otoczeniem.

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

Po trzęsieniu ziemi w 1887 roku wyspa Goto została odcięta i zapomniana przez świat. Obecnie podlega tyranii władzy Goto III (Pierre Brasseur), który zamierza szanować tradycje wyspy i dobre obyczaje. Ale teraz jego żona, Glossia (Ligia Branice), ma romans z młodym oficerem Gono (Jean-Pierre Andréani). Oboje, szaleńczo zakochani, przygotowują się do ucieczki. Plan zawodzi z powodu Grozo (Guy Saint-Jean), prostego sługi, który również kocha Glossię. Sługa użyje tej próby ucieczki, aby osiągnąć swoje cele. Zabija dyktatora i oskarża Gono.